تقویم شیعه/ 14 ربیع الاول

1- مرگ یزید بن معاویه در سال 64 هجری درشب 14 ربیع الاول یزید بن معاویه بن ابی سفیان درسن 39 سالگی یا 37 یا 35 سالگی به درکات جحیم شتافت. مادر یزید میسون دختر بجدل کلبی است. او کسی است که غلام پدر خود را بر خود متمکن ساخت و به یزید ملعون بارور شد. از همینجاست که طبق فرمایش ائمه(علیهم السلام) قاتل امام حسین (علیه السلام)، یزید ملعون ولد الزنا است، که این کلام شامل شمر، عمرسعد، ابن زیاد و غیر آنها نیز می شود. او شارب الخم، قمارباز، میمون باز،ناکح با محارم، صاحب اشعار کفرآمیز و تارک الصلاة بود. او بود که واقعه جانسوز کربلا را به وجود آورد. او بود که خانه خدا را خراب کرد و پرده کعبه را سوزانید. همچنین او بود که در واقعه حره در مدینه کشف ستر زنان مهاجر و انصار کرد سه روز مال و جان و ناموس مردم را بر سربازان خود حلال کرد. در علت مرگ او چند قول است: یکی اینکه به بلای ناگهانی هلاک شده است. احمد بن حنبل و جماعتی از اهل سنت لعن یزید را تجویز کرده اند و عده ای از آنان معتقد به کفر یزید هستند. در این روز زیارت امام حسین(علیه السلام) مناسب است.(1) 2- مرگ موسی خلیفه عباسی در این روز در سال 170 هجری موسی الهادی فرزند مهدی عباسی به درکات جحیم شتافت. در همان شب هارون خلیفه شد و مامون نیز به دنیا آمد. او به قساوت قلب و قلت رحم و خشونت طبع و شرارت نفس مشهور بود.(2) منابع: 1- بحارالانوار: ج 98 ص 101. 2- تتمه المنتهی: ص 224- 222.

ویژگی‌های ازدواج پیامبر(ص) و خدیجه(س)

ازدواج حضرت محمد(ص) با حضرت خدیجه(س) به دلیل ایمان و فداکاری آن بانوی بزرگوار و آینده دین اسلام بود که بهترین ثمره این پیوند وجود اطهر صدیقه کبری فاطمه زهرا(س) و بقای نسل آن حضرت از این طریق بود. دهم ربیع الاول مصادف با سالروز ازدواج رسول خدا حضرت محمدبن عبدالله(ص) و حضرت خدیجه(س) است. درست 25 بهار از عمر گرانبها و پربرکت پیامبر می‌گذشت که با بانوی چهل ساله‌ای به نام «خدیجه» که برترین بانوی روزگار خویش بود، پیمان زندگی مشترک را امضاء کرد و فصل جدیدی در زندگی‌اش آغاز شد. در این گزارش با مروری کوتاه به جریان ازدواج آن دو بزرگوار که "پدر و مادر امت اسلامی" هستند سعی می‌کنیم بیشتر به ویژگی‌های این پیوند مقدس اشاره کنیم که می‌تواند برای جوانان جامعه امروز در انتخاب درست همسفران و همسران خود و ملاک قراردادن آنچه که زندگی را لذت بخش و سعادتمند قرار می‌دهد کمک و راهنمایی کند. نگاهی به پیوند محمد امین و خدیجه کبری ازدواج پیامبر با «خدیجه» شباهتی به ازدواج‌های شناخته شده نداشت، بلکه در نوع خود بی نظیر و دارای ویژگی‌هایی بود، چراکه این پیوند مبارک و مقدس نه ثمره زودگذر و دوستی بی پایه و اساس بود و نه برخاسته از انگیزه‌های مادی یا دیگر امور و اغراض و اهداف رایج که در ازدواج چهره‌های مشهور و سرشناس دنیا وجود دارد. و نیز هدف‌های سیاسی نیز در امضاء و تشکیل این زندگی مشترک و ساختار آن، نقشی نداشت. همه چیز از آن سفر اقتصادی شروع شد که حضرت محمد(ص) همسفر کاروان تجاری خدیجه(س) شد هرچند فاصله زیادی میان سطح زندگی پیامبر و ثروتمندترین بانوی عرب بود، اما آن بانوی خردمند شنیده بود و خوب می‌دانست که آینده درخشان و بسیار امیدبخشی در انتظار پیامبر است. بر این اساس بود که بانوی پرشرافت حجاز، برنامه پیوند با پیامبر را تهیه کرد و خود با قداست و هوشمندی ویژه‌اش سخن را در مورد آن مطلب با پیامبر آغاز کرد و از آن حضرت تقاضا نمود که گام به پیش نهد و از راه پدرش «خویلد» یا عمویش از او خواستگاری نماید، اما پیامبر با وجود پیشگامی بهترین و ثروتمندترین بانوی جهان عرب برای پیوند با او، بهتر می‌دید که با بانویی که از نظر اقتصادی و مادی با او هماهنگ باشد زندگی مشترک را آغاز کند و به همین دلیل هم از «خدیجه» پوزش خواست و به او پاسخ مثبت نداد. اما از آنجایی که «خدیجه» بانویی خردمند، دوراندیش، آگاه و بافضیلت بود در برابر دلیل پاسخ منفی پیامبر به ازدواج با او گفت: «آیا کسی که تصمیم گرفته است خویشتن را به پیامبر ببخشد و جان ناقابل را فدای او کند، برای او مشکل است که ثروت و دارایی خویش را نیز بر او ببخشد و هر آنچه دارد همه را نثار قدم دوست کند؟» و با این دیدگاه بود که از پیامبر تقاضا نمود تا عموهای خویش را به خانه پدرش "خویلد" گسیل دارد و بطور رسمی از او خواستگاری کند. عموهای پیامبر پس از شنیدن این خبر شادی بخش که در نوع خود بی نظیر بود، شگفت زده شدند و عمه‌های آن حضرت نیز با شنیدن خبر این پیشنهاد از سوی بانوی حجاز، در بهت و حیرت فرورفتند، چرا که براستی هم، رخداد شگرفی بود!! آنها به اقامتگاه بانوی حجاز شتافتند و او را از پدرش «خویلد» یا عمویش، برای پیامبر خواستگاری کردند. وقتی موضوع مهریه پیش آمد که باید مهریه‌ای درخور مقام و موقعیت بانوی بزرگ حجاز از سوی پیامبر تقدیم گردد. در این لحظات بود که دگرباره بانوی حجاز به کار جالب و شگرفی دست زد و با هدیه نمودن چهار هزار دینار به پیامبر، از آن گرانمایه جهان هستی تقاضا کرد که آن را به عنوان مهریه به پدرش «خویلد» بپردازد، گرچه در یک روایت آمده است که جناب «ابوطالب» مهریه را با سرفرازی و شادمانی از اموال خویش تقدیم داشت و پیمان زندگی مشترک به امضاء رسید. این پیوند مبارک به بهترین صورت تحقق پذیرفت و پیامبر به تقاضای «خدیجه» به اقامتگاه او گام نهاد. از آن لحظات بیادماندنی بود که دیگر «خدیجه» همواره احساس می‌نمود که نیکبختی در کامل‌ترین شکل ممکن به او روی آورده و خورشید خوشبختی‌اش طلوع نموده است، چرا که او به بزرگترین آرزوی خویش یعنی ازدواج با پیامبر رسیده بود. بانوی بزرگ حجاز در این زندگی مشترک پسرانی بدنیا آورد که همگی آنان در کودکی از دنیا رفتند و دخترانی به نام‌های «زینب» و «ام کلثوم» و «رقیه» و «فاطمه» به او و پیامبر ارزانی شد که کوچکترین، اما برترین و پرشکوه‌ترین آنان فاطمه (س) بود. خصوصیات پیامبر اکرم (ص) جوانمرد مکّه دارای ویژگی‌های خاصّی بود که توجّه خدیجه را به خود جلب نمود، دارای تقوی، معنویت، پاکدامنی، عفت، امانت داری، حسن خلق، راستگویی و صداقت بود که باعث علاقمندی خدیجه شد. وجود این همه فضایل و مکارم اخلاقی و رفتاری در پیامبر(ص) بود که ثروتمندترین زن قریش آمادگی خود را برای ازدواج با ایشان اعلام کرد. علّت پیش قدم شدن حضرت خدیجه در ازدواج با پیامبر، وجود آن همه فضیلت اخلاقی، کرامت، شرافت، اصالت خانوادگی و...... در وجود مقدس پیامبر بود. فضایل خدیجه در قرآن و روایات ایمان و فداکاری خدیجه خدیجه زنی با فضلیت و دارای کمالات علمی و معنوی بود و در اثر معاشرت با پسر عمویش که عالمی دانا و دانشمند بود و به رسالت پیامبر خدا در آینده ایمان داشت، می‌دانست که رسول خدا به پیامبری خواهد رسید. خدیجه از علمای دیگر یهود و نصاری نیز سخنانی در تأیید نبوت پیامبر شنیده بود و از همه مهم‌تر در سفر بازرگانی آن حضرت به سرزمین شام از طریق غلامش «میسره» که همراه کاروان بود، اطلاعات زیادی از کرامات و معجزات آن بزرگوار شنیده و بر عشق و ایمانش افزوده بود. لذا با ورقه بن نوفل راز دل گشود و خواهان وصلت با پیامبر شد. همه این‌ها حاکی از ایمان خدیجه به رسالت پیامبر بود که سال‌ها قبل از بعثت آن حضرت اتفاق افتاده، لذا پس از مبعوث شدن به رسالت الهی نخستین شخصی که به وی ایمان آورد خدیجه بود. خدیجه از نظر ایمان و عقیده به جایی رسیده بود که پیامبر و ملائکه او را دوست داشتند و بر ایمان او مباهات می‌کردند و او را افضل زنان پیامبر و جزء برترین زنان عالم و جهان معرفی می‌نمودند! خدیجه زنی است که پیامبر خدا در حق او می‌گوید: ای خدیجه! خداوند متعال هر روز به وجود تو چندین بار به ملائکه‌اش مباهات می‌کند. آری! خدیجه زنی بود که در اثر ایمان و فداکاری به جایی رسید که خداوند به او سلام رساند. او نه تنها این همه ناملایمات را تحمل کرد، بلکه تمام تلخی‌های سیاسی و اجتماعی آن روز را که قلب نازنین پیامبر خدا (ص) را مجروح می‌ساخت ترمیم نمود، و وی را در ادامه سیر الهی‌اش یاری داد، و مایه آرامش شوهر گشت! مقام اولین بانوی مسلمان در قرآن حضرت خدیجه نخستین ام‌المؤمنین است که در قرآن مجید مورد توجه بوده و به طور شخصی نیز در سوره «ضحی» آیه هشتم به نام و اوصاف او اشاره گردیده است. حضرت خدیجه پس از ازدواج با پیامبر همه اموالش را قبل از اسلام و بعد از آن در اختیار پیامبر گذاشت تا آن حضرت هرگونه که خواست آن اموال را در راه خدا به مصرف برساند. ویژگی‌ها و پیام‌های ازدواج پیامبر و خدیجه 1- اولین پیام این ازدواج این است کسانی که به خاطر ثروت و مال و منال دنیوی با فردی ازدواج می‌کنند، با معیارهای اسلامی فاصله دارند، پس در ازدواج‌ها باید هماهنگی از نظر اقتصادی رعایت شود، همچنانکه پیامبر به این مساله توجه داشتند. 2- شناخت و آگاهی: پیامبر اسلام(ص) و خدیجه (س) با آگاهی و شناخت کامل از اخلاق، رفتار و خانواده همدیگر، ازدواج کردند، آنان، رشد یافته، بزرگ منش، خردمند، بصیر و مستقل در اندیشه و عمل بودند و با متانت، وقار و درایت تصمیم سنجیده‌ای گرفتند. چیزی که امروزه کمتر در ازدواج‌ها به آن توجه می‌شود، رشد جسمانی، عقلانی و عاطفی جوانان را در نظر نمی‌گیرند و بدون داشتن این معیارها اقدام به تشکیل خانواده می‌کنند که آسیب‌های زیادی را متوجه زندگی مشترک می‌کند. 3- مشورت: پیامبر در این باره با عموی خود، ابوطالب مشورت کردند و او را واسطه قرار دادند، خدیجه نیز با عموی خود، ورقه بن نوفل، صحبت کردند آنان در مراسمی و با حضور بزرگان دو خانواده عقد ازدواج خود را برگزار کردند. جوانان امروز تا چه اندازه در انتخاب و گزینش همسران، با والدین و افراد آگاه و دلسوز مشورت می‌کنند؟ از تجارب دیگران چه میزان بهره می‌برند؟ آیا با یک نگاه و علاقه سطحی و یا داشتن شناخت چند روزه، برای انتخاب کافی است. 4- تجملات و ریخت و پاش‌های افراطی: یکی از بزرگترین موانع و مشکلات جوانان برای ازدواج،‌ تجملات و چشم و هم چشمی‌ها، توقعات و انتظارات بی حد و اندازه اطرافیان است، در حالی‌که سادگی و بی آلایشی در ازدواج اسلامی توصیه شده است. 5- مهریه‌های سنگین: حضرت خدیجه(س) مهریه ازدواجش را از مال خودش قرار داد و ضامن مهر خود شد. عدّه‌ای به این امر اعتراض کردند، ‌ابوطالب(ع) جواب داد: «اگر شوهران دیگر مانند فرزند برادر من باشند، زنان به گران‌ترین قیمت‌ها و بیشترین مهریه آنان را طلب خواهند کرد و اگر مانند شما باشند مهر گران از ایشان طلب خواهند نمود» حال مقایسه کنید مهریه این ازدواج را با مهریه‌های سنگین و غیر معقول امروز که اغلب مردان توان پرداخت آن را ندارند و قرار دادن چنین مهریه‌هایی که خارج از توان اقتصادی مردان است عقد را دچار مشکل می‌کند. 6- زندگی بعد از ازدواج: بعد از ازدواج نیز، زندگی مشترک پیامبر و خدیجه (س)، الگوی کاملی از زندگی زناشویی برای مردان و زنان مسلمان است، با یک زندگی درخشان و اخلاق و رفتار خیره کننده، همه را بهت زده کردند. خدیجه در برابر فرستاده خداوند همواره فروتن و خاضع بود خود را کنیز خدمتگزار و یا همراه و همدم پیامبر می‌دانست از هیچ کوششی در خدمت رسانی به رسول خدا دریغ نمی‌کرد. تمام اموال و دارایی خود را با افتخار، در راه گسترش ندای توحید، در اختیار همسرش قرار داد، او به حق می‌دانست که خوب شوهر داری کردن، جهاد در راه خداوند است و سراسر زندگی مشترکش را اینگونه سپری کرد. دختران و زنان و نیز مردان جامعه اسلامی باید در راه کسب نجابت، پاکی و درایت،‌ شهامت و شجاعت و وقار و متانت، خردمندی و نواندیشی، صداقت و راستگویی، سخاوت و کرامت، امانت داری و خدمتگزاری، زندگی این زوج نمونه تاریخ را الگوی عملی خود قرار دهند. با توجه به این سخنان، می‌توان گفت: برای رسیدن به معیارهای صحیح ازدواج اسلامی باید جوانان در راه کسب تجربه و شناخت و آگاهی بیشتر، با افراد آگاه مشورت کنند و کتب مفیدی که در این زمینه نوشته شده است را بخوانند، بین ملاک‌های واقعی و غیر واقعی تمایز قائل شوند و خود را اسیر معیارهای خیالی و خود ساخته و خرافی نکنند. تجملّات و توقعات بیش از اندازه را کنار بگذارند و واقعیات را آنگونه که هست بپذیرند. مهریه‌های سنگین را قبول نکنند. به اخلاق و رفتارهای مطلوب و ارزشی بهای بیشتری بدهند و زندگی مشترک خود را بر پایه‌های صداقت، صمیمیت، احترام و محبت بنا گذاری کنند. آری اغلب طلاق‌ها، برخی از جرم‌ها و رواج فحشا، اسراف، تأخیر ازدواج، نابسامانی روابط همسران همه و همه ناشی از فاصله گرفتن از الگوهای دینی است. منابع: 1. سبحانی، جعفر، فروغ ابدیت، دار التبلیغ اسلامی 2. قمی، عباس، منتهی الآمال، مطبوعاتی حسینی 3.کرمی فریدونی، علی، جلوه‌هایی از فروغ آسمان حجاز 4. ابراهیم امینی، انتخاب همسر، سازمان تبلیغات اسلامی 5. عقیقی بخشایشی، محمد پیامبری که از نو باید شناخت 6. کتاب فاطمه زهرا از ولادت تا شهادت

منفورترین اوصاف نزد خدا

در نزد خداوند عزّوجلّ چیزى منفورتر از بخل و بداخلاقى نیست. بد اخلاقى، عمل را ضایع مى‏‌کند، آن‏سان که سرکه عسل را. حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله فرمود: من ادب آموخته خدا هستم و امیرالمومنین على(علیه السلام)، ادب آموخته من است. پروردگارم مرا به سخاوت و نیکى کردن فرمان داد و از بخل و سختگیرى بازَم داشت. در نزد خداوند عزّوجلّ چیزى منفورتر از بخل و بد اخلاقى نیست. بد اخلاقى، عمل را ضایع مى‏‌کند، آن‏سان که سرکه عسل را. متن حدیث:رسول اکرم صلى‏ الله ‏علیه‏ و‏ آله :اَنـَا اَدیبُ اللّه‏ِ وَ عَلىٌّ اَدیبى ، اَمَرَنى رَبّى بِالسَّخاءِ وَ الْبِرِّ وَ نَهانى عَنِ الْبُخْلِ وَ الْجَفاءِ وَ ما شَى‏ءٌ اَبْغَضُ اِلَى اللّه‏ِ عَزَّوَجَلَّ مِنَ الْبُخْلِ وَ سوءِ الْخُلُقِ، وَ اِنَّهُ لیُفْسِدُ العَمَلَ کَما یُفْسِدُ الخَلُّ الْعَسَلَ؛

تقویم شیعه/ 12 فردا ربیع الاول

1- ورود پیامبر(صلی الله علیه وآله) به مدینه در غروب این روز پیامبر(صلی الله علیه وآله) بعد از هجرت از مکه وارد مدینه طیبه شدند، و در قبا نزول اجلال فرمود و منتظر ماند تا حضرت امیرالمومنین(علیه السلام) به ایشان ملحق شد، و سپس وارد مدینه شدند؛ چه اینکه رسول خدا(صلی الله علیه وآله)  فرموده بودند من وارد مدینه نمی شوم تا اینکه پسر عمویم و دخترم فاطمه (سلام الله علیها) بیایند.(1) این درحالی است که در4 ربیع الاول پیامبر(صلی الله علیه وآله) درمسیر هجرت از غار ثور بیرون آمده به طرف مدینه حرکت فرمود. 2- انقراض بنی امیه دراین روز با سفاح اولین خلیفه عباسی بیعت شد، و با انقراض دولت بنی مروان، دولت بنی امیه به کلی منقرض شد. البته مروان در27 ذی الحجه کشته شد، ولی در این روز با تاسیس دولت بنی عباس رسما نام بنی امیه ازصفحه خلافت برچیده شد.(2)  3- مرگ معتصم عباسی در پنج شنبه 12 ربیع الاول سال 227 هجری دو ساعت از شب گذشته، معتصم عباسی در سامرا به هلاکت رسید. از بزرگترین جرائم او به شهادت رساندن امام جواد(علیه السلام) است. 4- مرگ احمد بن حنبل  در این روز درسال 241 هجری احمد حنبل رئیس فرقه حنبلی ها در بغداد ازدنیا رفت، و در همان شهر دفن شد. جد او ذوالثدیه رئیس خوارج نهروان است، که به دست حضرت امیرالمومنین(علیه السلام) به درک فرستاده شد.(3) منابع: 1- کافی ج 8 ص 339. بحارالانوار: ج19 ص 104، 125. ج 17ص 168 2- تاریخ طبری: ج 6 ص 78. بحار الانوار:ج 95 ص357. 3- وقایع الشهور: ص 72. مراقد المعارف: ج1 ص 120.

تصاویر جدید از برداشتن ضریح سید الشهداء (علیه السلام)

وصیت پدر امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) به ابن‌باویه

وصیت می‌کنم تو را به بخشش گناهان، کظم غیظ، صله رحم و همراهی با برادران. بر تو باد به نماز شب! عمل کن به وصیتم و امر کن تمام شیعیان ما را به آنچه که به تو امر کردم. به گزارش «کتاب اسلامی»،  در جلد سوم کتاب المستدرک صفحه 277 آمده است که امام حسن عسکری علیه‌السلام، توقیعی به علی بن حسین بن باویه قمی(ره) از عالمان بزرگ شیعه داشته که متن آن به شرح ذیل است: امام حسن عسکری(علیه السلام) خطاب به ابن باویه فرمودند: وصیت می‌کنم تو را ای بزرگ و معتمد من، ابا الحسن علی بن حسین بن باویه قمی! خداوند تو را در راه رضایت الهی موفق بدارد و قرار دهد از اولاد تو فرزندانی صالح که تقوای الهی را رعایت کرده، نماز برپا دارند و زکات بدهند چرا که نماز کسی که زکات ندهد پذیرفته نمی‌شود. و وصیت می‌کنم تو را به بخشش گناهان و کظم غیظ و صله رحم و همراهی با برادران و سعی در بر آورده کردن حوائج آنها در سختی و آسانی، و صبر هنگام جهل و تفقه در دین و ثابت قدم شدن در امور، متعهد و پایبند بودن به آیات قرآن و خوش خلقی و امر به معروف و نهی از منکر. خداوند متعال می‌فرماید: «لاَّ خَیْرَ فِی کَثِیرٍ مِّن نَّجْوَاهُمْ إِلاَّ مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ أَوْ مَعْرُوفٍ أَوْ إِصْلاَحٍ بَیْنَ النَّاسِ وَمَن یَفْعَلْ ذَلِکَ ابْتَغَاء مَرْضَاتِ اللّهِ فَسَوْفَ نُؤْتِیهِ أَجْرًا عَظِیمًا» در بسیارى از رازگویی‌هاى ایشان خیرى نیست مگر کسى که [بدین وسیله] به صدقه یا کار پسندیده یا سازشى میان مردم فرمان دهد و هر کس براى طلب خشنودى خدا چنین کند به زودى او را پاداش بزرگى خواهیم داد. و بر تو باد به نماز شب! پس همانا حضرت رسول (صلی الله علیه واله) در وصیتی به امیر المومنین علی(علیه السلام) می‌فرماید: «ای علی! بر تو باد به نماز شب، بر تو باد به نماز شب، بر تو باد به نماز شب!» و هر کس که نماز شب را کوچک بشمارد از ما نیست. پس عمل کن به وصیتم و امر کن تمام شیعیان ما را به آنچه که به تو امر کردم تا اینکه عمل کنند بر آن. و بر تو باد به صبر و انتظار فرج! پیامبر اکرم(صلی الله علیه والله) می‌فرمایند: «أفضَلُ أعمالِ أُمتی إنتظارُ الفَرُجِ»؛ برترین اعمال امت من، انتظار فرج است و غم شیعیان ما همچنان ادامه دارد تا اینکه ظاهر شود فرزندم، همان کسی که رسول اکرم(صلی الله علیه واله) به آن بشارت داده است، هنگامی که می‌فرماید: همانا زمین از قسط و عدل پر می‌شود همچنانکه از ظلم و جور پر شده باشد.پس صبر کن ای بزرگ! و جمیع شیعیانم را به صبر امر کن؛ همانا زمین از آنِ خداست آن را به هر کس از بندگانش که بخواهد مى‏دهد و فرجام (نیک) براى پرهیزگاران است.

فضایل مسجد سهله طبق روایت امام صادق (علیه السلام)

امام صادق(علیه السلام) می فرمایند: مسجد سهیل مسجدی که خداوند تبارک و تعالی هیچ پیامبری را مبعوث نکرده مگر این که در آن مسجد نماز به جای آورده است. عدالت الهی از آن مسجد ظاهر خواهد شد و قائم(عجل الله تعالی فرجه) در آنجا مستقر خواهد شد... آنجا منزل پیامبران و اوصیاء و صالحان است. به گزارش «شیعه نیوز» به نقل از مهر، یکی از مشهورترین مساجد اسلامی که در قرن اول هجری توسط قبایل عرب در سمت شمال غربی مسجد جامع کوفه به فاصله حدود دو کیلومتر ساخته شده است؛ مسجد شریف «سهله» است که در منابع تاریخی از آن با نامهایی چون مسجد سهیل، بنی ظفر و عبدالقیس و ...1 یاد شده است. این مسجد در زمینی خالی از سکنه که اطراف آن پوشیده از ماسه های قرمز است ساخته شده است. شکل هندسی آن تقریباً به صورت مستطیل با طول 140 متر، عرض 125 متر و مساحتی بالغ بر 17500 مترمربع است. ارتفاع دیوارهایی که آن را احاطه کرده حدود 22 متر است که هر یک از اضلاع چهارگانه آن به وسیله برجهای نیم دایره ای از طرف خارج و به فاصله های مساوی تقویت می شوند. در میانه ضلع شرقی دیوار، مناره ای به ارتفاع 30 متر وجود دارد. در اصلی مسجد در میانه ضلع شرقی در مجاورت این مناره قرار دارد.   مجموع فضای مسجد از دو قسمت شبستان و صحن تشکیل شده است: شبستان که در قسمت جنوب به طول 120 متر و عرض 5/5 متر بنا شده است حدود 660 متر مربع مساحت دارد و از طریق ایوانکهایی به عنوان ورودیهای شبستان به صحن مسجد متصل می شود که قدمت تاریخی این ایوانکها به قبل از 750ق. می رسد. بقیه فضای مسجد به صحن اختصاص دارد. در طول اضلاع شرقی، غربی و شمالی مسجد نیز غرفه هایی ساخته شده است که در یک طرف 36 غرفه، در طرف دیگر 27 و در سمت در ورودی آن 19 غرفه به چشم می خورد.   مقام های مختلف   در بخشهای مختلف صحن مسجد محرابهایی ساخته شده است که به نام پیامبران و ائمه اطهار(علیهم السلام) نامگذاری شده اند و در اصطلاح آنها را مقام می خوانند. این مقامها عبارتند از:  مقام حضرت ابراهیم(علیه السلام): این مقام در جهت شمال غربی و بین دیوار غربی و شمالی قرار دارد. در روایتی آمده است این مسجد، خانه حضرت ابراهیم خلیل(علیه السلام) بوده است که از آنجا به سمت قوم «عمالقه» رفتند.   مقام حضرت یونس(علیه السلام): این مقام در جهت جنوب غربی بین دیوار جنوبی و غربی قرار دارد. مقام حضرت ادریس(علیه السلام): این مقام در بین دیوار شرقی و شمالی قرار دارد. این مقام را مقام عیسی(علیه السلام) هم می نامند. این قسمت از مسجد به بیت الخضر هم معروف است. مقام حضرت صالح(علیه السلام): این مقام در سمت شرقی بین دیوار جنوبی و شرقی قرار دارد که به مقام صالحین، انبیا و مرسلین معروف است. مقام امام سجاد(علیه السلام): این قسمت در میانه مسجد کمی مایل به سمت شرقی قرار دارد. مقام امام صادق(علیه السلام): این مقام درست در وسط مسجد است. براساس روایات تاریخی، حضرت امام صادق(علیه السلام) مدتی در آنجا اقامت نموده و به عبادت و دعا مشغول بوده اند. مقام امام زمان(علیه السلام): این مقام هم در قسمت میانی مسجد، کمی مایل به سمت جنوب، در بین مقامهای امام سجاد(علیه السلام) و حضرت یونس(علیه السلام) قرار دارد. امروزه ساختمانی به طول 80 متر و عرض 5/5 متر در این محل بنا شده است. حضرت ولی عصر(علیه السلام) در این مقام، نماز و دعا و نیایش به جای آورده اند و عالم بزرگوار علامه بحرالعلوم آن حضرت را در این مکان شریف در حال مناجات با پروردگار زیارت کرده اند.  گذشته از آن، گزارشهای بسیاری از ملاقات با آن حضرت در این مسجد مبارک در طول تاریخ نقل شده است که این امر سبب اقبال بسیار عاشقان و شیفتگان خالص آن حضرت به این مکان شریف گشته و در نتیجه ساختمان این قسمت، بارها توسط شیعیان مخلص تجدید بنا شده است. برای این مقام زیارتنامه مخصوصی در کتب روایی نقل شده است که به همراه سایر دعاها و عبادات به جای آورده می شود.   فضایل مسجد سهله   در مجموعه روایات با تعابیر مختلفی از جایگاه معنوی و منزلت مسجد سهله یاد شده است. می توان گفت از اخبار چنان معلوم می شود که بعد از مسجد اعظم کوفه مسجدی به فضیلت این مسجد وجود ندارد. در توصیف علل فضیلت آن به نکاتی اشاره شده است که در اینجا بعضی از آنها را یادآور می شویم.   ابوبصیر نقل کرده است که امام صادق(علیه السلام) به ایشان فرمودند: ای ابابصیر! گویی روزی رامی بینم که حضرت مهدی(علیه السلام) با خانواده اش در مسجد سهله فرود می آیند. ابوبصیر می گوید: به حضرت صادق(علیه السلام) عرض کردم آن مسجد منزل قائم(علیه السلام) خواهد بود حضرت فرمودند: آری، این مسجد منزل حضرت ادریس(علیه السلام) و حضرت ابراهیم(علیه السلام) بوده است و خداوند هیچ پیامبری را به پیامبری مبعوث نکرده است مگر آن که وی در این مسجد نماز گزارده است. مسکن حضرت خضر(علیه السلام) در این مسجد است. هر کسی دراین مسجد اقامت داشته باشد مثل آن است که در چادر پیامبر اکرم(صلی الله علیه واله) اقامت دارد... هر کس در این مکان شریف نماز به جای آورد و به دنبال آن با نیت خالص دعا کند؛ حاجت او برآورده می شود و اگر کسی از ترس امری به آنجا پناه ببرد خداوند وی را از آن خطر در امان نگه می دارد.   ابو بصیر می گوید به امام صادق(علیه السلام) عرض کردم: به درستی که این مکان شریف بسیار فضیلت دارد. حضرت فرمودند: آیا باز فضیلتهای آن را بشمارم. عرض کردم: آری. حضرت صادق(علیه السلام) فرمودند: مسجد سهله از جمله مکانهایی است که خداوند تبارک و تعالی دوست دارد در آنجا دعا خوانده شود هیچ شب و روزی نیست مگر آن که ملائکه این مسجد را زیارت می کنند و در آنجا به عبادت خدا مشغول می شوند. اگر من در نزدیک این مسجد ساکن بودم همه نمازهایم را در آنجا به جای می آوردم... بعد ابوبصیر می گوید به حضرت صادق(علیه السلام) عرض کردم قائم(عجل الله تعالی فرجه) همیشه آنجا خواهند بود؟ حضرت فرمودند: آری2...   امام سجاد(علیه السلام) می فرمایند:من صلّی فی مسجد السهلة رکعتین. زاد اللَّه فی عمره سنتین. هر کس در مسجد سهله دو رکعت نماز به جای آورد خداوند دو سال بر عمر او می افزاید.3  حضرمی می گوید: از امام صادق(علیه السلام) سؤال کردم که با فضیلت ترین مکان بعد از حرم خداوند عزوجل کجاست؟ حضرت فرمودند: کوفه است... که مسجد سهیل در آنجاست؛ مسجدی که خداوند تبارک و تعالی هیچ پیامبری را مبعوث نکرده است مگر این که در آن مسجد نماز به جای آورده است. عدالت الهی از آن مسجد ظاهر خواهد شد و قائم(عجل الله تعالی فرجه) در آنجا مستقر خواهد شد... آنجا منزل پیامبران و اوصیا و صالحان است.4   باز از امام صادق(علیه السلام) روایت شده است که: هر گرفتاری به مسجد سهله بیاید و بین عشائین دو رکعت نماز به جای آورد و خداوند را بخواند، خداوند گرفتاریش را برطرف می سازد5. آن حضرت همچنین در اشاره و تأکید به فضیلت بسیار زیاد این مسجد فرموده اند: اگر عمویم، زید بن علی قبل از قیام و آغاز جنگ در این مکان نماز و دعا به جای می آورد اجل او یک سال به تأخیر می افتاد6.   باز در این باره «طیالسی از علا نقل کرده است که: روزی خدمت امام صادق(علیه السلام) شرفیاب شدم آن حضرت به من فرمودند: آیا در مسجدی که در کوفه هست و شما آن را مسجد سهله می نامید و ما آنرا مسجد شهری می خوانیم نماز به جای می آوری؟ عرض کردم: البته که در آنجا نماز می خوانم. سپس حضرت فرمودند: به آن مسجد حتماً برو هیچ گرفتاری و صاحب حاجتی به آنجا نمی رود مگر این که خداوند گرفتاری و حاجت او را برطرف می سازد7...   آداب و اعمال مسجد سهله   سید بن طاووس(ره) می نویسد: وقتی می خواهی به مسجد سهله بروی روز چهارشنبه و در بین نماز مغرب و عشا دو رکعت نماز به جای آور. از امام صادق(علیه السلام) روایت شده است که هر گرفتاری چنین کند خداوند گرفتاری او را برطرف می سازد. و نقل شده است که وقتی به مسجد سهله رفتی در کنار در آن بایست و بگو: بسم اللَّه و باللَّه و من اللَّه و إلی اللَّه و ماشاء اللَّه و خیر الأسماء للَّه توکلّت علی اللَّه ولا حول ولا قوة إلاّباللَّه العلیّ العظیم. أللّهمّ اجعلنی من عمّار مساجدک و بیوتک أللّهمّ أتوجّه إلیک بمحمّد و آل محمد و أقدمهم بین یدی حوائجی فاجعلنی أللّهمّ بهم عندک وجیهاً فی الدنیا والاخرة و من المقرّبین. أللّهمّ اجعل صلواتی بهم مقبولة و دعائی بهم مستجاباً و ذنبی بهم مغفوراً و رزقی بهم مبسوطاً و حوائجی بهم مقضیّة و انظر إلیّ بوجهک الکریم نظرة رحیمة... أللّهمّ فأقبل إلیّ بوجهک و اقبل بوجهی إلیک.8   سپس آیةالکرسی و معوذتین را بخوان و هر یک از سبحان اللَّه و الحمدللَّه و اللَّه اکبر و لا إله إلاّ اللَّه را هفت مرتبه بگو و آنگاه در ادامه این دعا را بخوان: أللّهمّ لک الحمد علی ما هدیتنی و لک الحمد علی ما فضلّتنی ولک الحمد علی ماشرفتّنی و لک الحمد علی کل بلاء حسن ابتلیتنی. أللّهمّ تقبّل صلاتی و دعائی و طهّرقلبی و اشرح لی صدری و تب علّی إنّک ارحم الراحمین (یا انّک انت التّواب الرحیم). و بعد به داخل مسجد برو و در وسط مسجد دو رکعت نماز به نیت نماز تحیّت مسجد بخوان و پس از نماز این دعا را بخوان: أنت اللَّه لا إله إلاّ أنت مبدی الخلق و معیدهم و أنت اللَّه لا اله الاّ أنت خالق الخلق و رازقهم و أنت اللَّه لا إله إلاّ انت القابض الباسط... أن تصلّی علی محمد و آل محمد و أن تعّجل فرجنا و تقضی حاجتنا و ان تفعل بناکذا... (حاجت خودت را درخواست کن) یا مقلّب القلوب والأبصار یا سامع الدعاء انّک علی کلّ شی ء قدیر9 سپس سجده کن هر دعای دیگری را دوست داشتی بخوان...بعد در چهار گوشه مسجد نماز بخوان و دعا کن. در بعضی از اخبار وارد شده است هر گوشه این مسجد خانه پیامبری از پیامبران الهی بوده است و...

تقویم شیعه/ امروز 10 ربیع الاول

1- ازدواج پیامبر(صلی الله علیه وآله) با حضرت خدیجه (سلام الله علیها) پیامبر 15 سال قبل ازبعثت با حضرت خدیجه کبری (سلام الله علیها) ازدواج نمودند.(1) از احادیث شیعه و اخبار عامه معلوم می شود که حضرت خدیجه (سلام الله علیها)بنت خویلد بن اسد، درعلم و اطلاع به کتب آن زمان معروف بوده است. او از زنان قریش، علاوه برکثرت اموال و املاک و تجاراتی که داشت، به عقل و کیاست نیز مزیت داشت و در آن زمان او را طاهره، مبارکه، سیده نسوان و ملکه بطحاء می گفتند. او ازکسانی بود که انتظار قدوم پیامبر(صلی الله علیه وآله) را می کشید و همیشه ازعلما علائم نبوت آن حضرت را جویا می شد. افراد زیادی مانند عقبه بن ابی معیط و ابن ابی شهاب که هر یک چهارصد کنیز و غلام و خدمتکار داشتند، و ابو جهل و ابوسفیان و دیگر بزرگان عرب آن روز به خواستگاری آن حضرت آمدند؛ ولی آن حضرت قبول نفرمودند و هیچ شوهری اختیار نکردند و باکره و عذراء تا سرانجام خودشان در سن 25 یا 28 سالگی پیشنهاد ازدواج به پیامبر (صلی الله علیه وآله) دادند و این ازدواج مبارک با آداب و مراسم خاصی انجام شد. حضرت خدیجه (سلام الله علیها) 24 سال و یک ماه با پیامبر(صلی الله علیه وآله) زندگی کرد، و تا آن حضرت زنده بود پیامبر(صلی الله علیه وآله) همسر دیگری اختیار نفرمود. همچنین حضرت خدیجه (سلام الله علیها) جمیع اموال خود را به پیامبر (صلی الله علیه وآله) واگذار کرد. 2- مرگ داوود بن علی حاکم ظالم مدینه داوود بن علی عموی سفاح درمدینه در دهم ربیع الاول سال 133 هجری به دعای امام صادق(علیه السلام) هلاک شد، چه اینکه داوود بن علی فرمان داد معلی بن خنیس را که از اصحاب امام صادق (علیه السلام) بود، شهید کردند.(2) 3- مرگ مالک بن انس در این روز در سال 179 هجری مالک بن انس اصبحی، رئیس فرقه مالکی از مذاهب اربعه اهل سنت از دنیا رفت و در بقیع دفن شد.(3) 4- اولین روز خلافت غاصبانه معاویه در این روز معاویه درسال 41 هجری خود را به خلافت نشاند، و از مردم بیعت گرفت و او اولین خلیفه بنی امیه بعد ازعثمان بود. منابع: 1- بحارالانوار: ج 95 ص 357. فیض العلام: ص 211. 2- روضات الجنات: ج 7 ص 224. وقائع الایام: ج 1 ص 390. 3- روضات الجنات: ج 7 ص 224. تذکرة الحفاظ: ج 1 ص 212.

کتابی که امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) نام آن را انتخاب فرمودند؛ فواید دعا برای فرج

در احادیثی که از ائمه معصومین(علیه السلام) در مورد حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه) به دست آمده همواره بر این نکته تأکید شده که گشایش مشکل عالم در آخرالزمان در دعای تعجیل در فرج ظهور ذخیره الهی بقیة الله الاعظم(عجل الله تعالی فرجه) است؛ چنانکه خود حضرت حدود صد سال پیش نگارش کتابی در فواید دعا در فرج را به یکی از علمای برجسته شیعه سفارش دادند و نام آن را «مکیال المکارم» نهادند. بر اساس احادیث فراوان از ائمه اطهار(علیه السلام) انتظار فرج در اسلام از بالاترین عبادات شمرده شده است. چرا که امام زمان، موعود همه امت­های گذشته است؛ که با ظهورش، زمین را پر از عدل و داد خواهد کرد. چنانکه در مفاتیح‌الجنان می‌خوانیم: «السّلامُ علی المَهدیِّ الذّی وَعَدَ اللهُ عزَّوجلَّ بِهِ الأمَمَ، أن یَجمَعَ به الکَلِمَ و یَلُمُّ به الشَّعَثَ و یَملأَ بِهِ الأرضَ قِسطَاً و عَدلاً و یُمکِّنَ لَهُ و یُنجِزَ بِهِ وعدَ المُؤمنِینَ»از امام صادق(علیه السلام) روایت شده که: هرکس از شما در حال انتظار فرج امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) بمیرد، مانند کسی است که همراه قائم(عجل الله تعالی فرجه) در خیمه او است. در ادامه این روایت آمده که امام صادق(علیه السلام) بعد از لحظ‌ه­ای درنگ کرده و فرمودند: بلکه مانند کسی است که همراه آن حضرت، شمشیر به‌ دست، با دشمن بجنگد. در ادامه می­فرماید: «لا وَالله إلاّ کمَن إستَشَهدَ مع رسولِ اللهِ» نه چنین است، سوگند به خدا، مگر مانند کسی که در رکاب رسول خدا شهید می­شود. از امام صادق(علیه السلام) سؤال شد که آیا قائم متولد شده است، امام در جواب فرمود نه و من، اگر زمان او را درک می­کردم، تمام طول زندگیم را، در خدمت وی می­بودم. معرفی کتابی که به سفارش حضرت حجت(عجل الله تعالی فرجه) نگاشته شد در طول تاریخ همواره بشر در پی رهایی از رنج و درها بوده است و به همین دلیل خداوند پیامبران را یک به یک برای هدایت آنان به صلاح و رستگاری برگزید. همه انبیاء الهی از حضرت آدم(علیه السلام) تا پیامبر خاتم حضرت محمد مصطفی(علیه السلام) در پی رساندن پیام خداوند و بیداری فطرت بشر بودند. پس از ظهور حضرت محمد(علیه السلام) که دین اسلام به عنوان دین برگزیده الهی معرفی شد؛ خداوند ائمه اطهار(علیهم السلام) را به عنوان راهبر و تبیین کننده دین از نسل پیامبر اسلام برگزید که هر کدام از این بزرگان بنا به شرایط زمانی خویش در پی حفظ دین اسلام بودند اما آخرین ولی خدا حضرت مهدی موعود(عجل الله تعالی فرجه) بنا به حکمت الهی در پس پرده غیبت، هدایت بشر را بر عهده گرفتند و ائمه معصومین(علیهم السلام) در روایات مختلف، خواسته بشر و دعا برای ظهور را تنها راه نجات از مشکلات آخرالزمان بیان فرمودند. در مورد بحث آخرالزمان و به ویژه حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه) کتابهای متعددی تاکنون نگاشته شده، اما یکی از مهمترین کتابهایی که در دوران معاصر و به دستور خود صاحب العصر و الزمان حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه) نوشته شده است؛ کتاب «مکیال المکارم فی فوائد الدعاء للقائم (عجل الله تعالی فرجه)» اثر فقیه احمدآبادی است. مرحوم آیت الله سید محمد تقی موسوی اصفهانی مشهور به فقیه احمدآبادی فرزند سید عبدالرزاق از علمای بزرگ اصفهان است. وی سال 1301ق در اصفهان به دنیا آمد. مقدمات علوم اسلامی را نخست نزد پدر و پسر عمه اش «سید میرزا اسدالله» و «سید محمود حسینی گلشادی اصفهانی» آموخت. سطوح عالی را نیز از محضر «سیدابوالقاسم دهکردی» و «شیخ عبدالکریم گزی» و «حاج آقا منیرالدین بروجردی»، «حاج میرزا بدیع درب امامی» و «آقا محمد کاشانی» استفاده کرد و از بعضی از آنها اجازه اجتهاد و روایت دریافت کرد.او علاوه بر کتاب مکیال، کتب دیگری از جمله: تذکرة الطالبین فی ترجمه آداب المتعلمین، ابواب الجنات فی آداب الجمعات، بساتین الجنان فی المعانی و البیان، آداب صلاة اللیله وظیفة الانام فی زمن غیبة الامام، سراج القبور، توضیح الشواهد، ترغیب الطلاب، انیس المتأدبین، کتاب المنابر، محاسن الادیب فی دقایق الاعاریب و دیوان اشعار دارد و در شعر به «تقی» یا «شرعی زاده» تخلص می کند.از مقدمه ای که مرحوم سید محمدتقی بر مکیال نوشته، چنین برمی آید که از شدت عشق و علاقه ای که به حضرت حجت (عجل الله تعالی فرجه) داشته، شبی آن حضرت را در خواب می بیند. امام(علیه السلام) تألیف این کتاب را به وی توصیه و تأکید می فرماید و حتی نام آن را نیز «مکیال المکارم فی فوائد الدعاء للقائم» تعیین می کند. سید از خواب بیدار می شود، ولی توفیقی برای تألیف آن برایش حاصل نمی شود. تا اینکه در سال 1330ق عازم سفر حج شد. در این سفر بسیاری از حاجیان گرفتار مرض وبا شدند و از دنیا رفتند.آیت الله سید محمد تقی با خدای خویش عهد بست اگر از این سفر سالم برگردد، کتابی را درباره حضرت ولی عصر(عجل الله تعالی فرجه) به رشته تألیف درآورد. چون از سفر برگشت، به عهد خود وفا کرد و کتاب مکیال المکارم را که حاوی موضوعات مهم در شناخت امام زمان و وظایف شیعیان در قبال آن حضرت است، به رشته تحریر درآورد. این کتاب نخستین بار سال 1369ق در یک مجلد با 587 صفحه و بار دوم سال 1397ق در دو مجلد در اصفهان به چاپ رسید. در سال 1363ش برابر با 1404 چاپ سوم آن به صورت افست با تحقیق و اضافات مؤسسة الامام المهدی در قم چاپ شد. کتاب مکیال المکارم در اصل به زبان عربی نگارش شده است و «سید مهدی حائری قزوینی» آن را به فارسی ترجمه کرده که در دو مجلد، با 625 صفحه، در تیراژ 4000، آبان 1379ش برابر شعبان 1421 از چاپ خارج شد و در اختیار علاقه مندان قرار گرفت. همین ترجمه بار دیگر در سال 1382ش از طریق انتشارات مسجد جمکران تجدید چاپ شد. این کتاب ارزشمند دارای هشت بخش مهم است که درآن مؤلف ژرف اندیش با استناد به آیات و روایات متعدد، موضوعات بسیار اساسی و سرنوشت سازی را که اغلب جنبه کاربردی است و مورد ابتلای شیعیان و مسلمانان می باشد، مورد کاوش و دقت نظر و تأکید قرار داده است. در بخش اول به موضوع وجوب شناخت امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) از دیدگاه عقل و نقل می پردازد. بخش دوم کتاب اختصاص به اثبات وجود حضرت حجت (عجل الله تعالی فرجه) دارد که خود شامل سه فصل جداگانه می شود و هر کدام با استناد به آیات و روایات و معجزات و کرامات، ابحاث گران سنگی را تقدیم حضور خوانندگان می کند. بخش سوم در بیان پاره ای از حقوق و توجهات آن حضرت بر شیعیان است که به صورت مختصر و مفید ارائه شده است. بخش چهارم که از بخش های مهم و مفصل کتاب به شمار می آید، اختصاص به توضیح درجات و ویژگی های آن حضرت دارد که سبب دعای ما شیعیان به آن امام غایب می گردد. جالب اینکه این درجات و خصوصیات به طرز ابتکاری و به ترتیب حروف الفبا تنظیم و از حرف الف آغاز شده و در حرف ی پایان پذیرفته است. بخش پنجم نیز که از فصول مفصل کتاب به شمار می آید، به ثمرات و پیامدهای گوارای دعا برای فرج حضرت حجت (عجل الله تعالی فرجه) اختصاص یافته است و مؤلف محقق در این بخش نیز با استناد به آیات و روایات، بحث های جذاب و جالبی را برای خوانندگان ارائه می دهد و بدین ترتیب، جلد اول کتاب مکیال المکارم به پایان می رسد. جلد دوم کتاب با بخش ششم آغاز می شود. در این بخش مؤلف کتاب با تحقیق فراگیر خود که از میان آیات و روایات استخراج کرده، به 50 زمان و 8 مکان مشخص اشاره می کند که دعا برای آن حضرت در این زمان ها و مکان ها مورد عنایت و تأکید قرار گرفته است؛ از جمله زمان ها: بعد از نماز های واجب، در حال سجده، روز پنجشنبه، شب جمعه، در خطبه نماز جمعه، شب و روز نیمه شعبان، هنگام غم و اندوه، بعد از ذکر مصیبت امام حسین(علیه السلام)، روز غدیر، روز عرفه، روز عاشورا، روز عید نوروز، روز دحوالارض، و ...، و از جمله مکان ها: مسجد الحرام، عرفات، سرداب، حرم سید الشهدا(علیه السلام)، حرم امیرمؤمنان و سایر ائمه اطهار(علیه السلام) است.بخش هفتم، به چگونگی دعا برای تعجیل ظهور امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه) اختصاص دارد. این بخش از سه مقصد تشکیل یافته است. در مقصد اول، مؤلف کتاب در ضمن بیست تذکر، به آداب کلی دعا می پردازد. آنگاه در مقصد دوم با مطرح کردن بیست تذکر دیگر، به چگونگی دعا برای تعجیل به صورت آشکار یا به کنایه بسنده می کند و در نهایت در مقصد سوم، دعاهایی را که در این مورد از جانب امامان معصوم(علیهم السلام) نقل شده است ( با توضیح و دفع اشکال از بعضی از آنها )، مورد بحث و بررسی قرار می دهد. بخش هشتم که آخرین بخش کتاب است، در تبیین وظایف و تکالیف بندگان به خصوص شیعیان و مسلمانان در برابر ساحت مقدس حضرت حجت، امام مهدی(عجل الله تعالی فرجه) است. در این بخش باز با استناد به آیات و روایات متعدد که حکایت از اشراف و تبحر مؤلف به کتب روایی و حدیثی دارد، تعداد هشتاد وظیفه مورد دقت و تأمل قرار گرفته است که از جمله آن می توان به موضوعاتی مانند: شناخت صفات و آداب و خصوصیات امام، رعایت ادب در مورد ایشان، انتظار فرج، اظهار اشتیاق به دیدار، درخواست معرفت آن حضرت، هدیه نماز مخصوص، اهتمام به یاری آن حضرت، صله دادن برای امام، خشوع در هنگام یادآوری، تهذیب نفس، تأسی به اخلاق و اعمال امام، حفظ زبان از اغیار، تکذیب مدعیان نیابت خاصه و ... در آن اشاره کرد. در انتهای کتاب بنابر نوشته سید محمد موسوی اصفهانی، فرزند مؤلف، مرحوم مؤلف در آخر عمر شریف خویش، قصد داشت خاتمه ای بر این کتاب اضافه کند، ولی با کمال تاسف اجل مهلت نداد و او در ماه رجب 1348ق برای زیارت عتبات عالیات عازم عراق شد. ماه شعبان به اصفهان بازگشت. بی درنگ کسالت بر وی عارض شد و در بستر بیماری افتاد، تا اینکه در 25 رمضان همان سال چشم از جهان فروبست و در قبرستان تخت فولاد اصفهان جنب مقبره پدر اندیشمندش آرام گرفت.

تصاویر:: ضریح شش گوشه اباعبدالله الحسین(ع)

همزمان با روز آغاز ولایت بقیه الله الاعظم حضرت مهدی(عج) بارگاه مطهر سیدالشهدا(ع) غرق در نور و سرور است. ضریح مطهر حضرت اباعبدالله الحسین(ع) در کربلای معلا زائران بارگاه مطهر حضرت اباعبدالله الحسین(ع) در کربلای معلا زائران بارگاه مطهر حضرت اباعبدالله الحسین(ع) در کربلای معلا بارگاه مطهر حضرت اباعبدالله الحسین(ع) در کربلای معلا زائران بارگاه مطهر حضرت اباعبدالله الحسین(ع) در کربلای معلا زائران بارگاه مطهر حضرت اباعبدالله الحسین(ع) در کربلای معلا