مدت زمان خواندن ذکر رکوع نیز باعث تقویت عضلات
صورت و گردن، ساق پا و ران‌ها می‌شود و به این ترتیب به جریان خون در
قسمت‌های مختلف بدن سرعت می‌بخشد. سجده نیز ستون مهره‌های بدن را تقویت
کرده و دردهای سیاتیک را آرام می‌کند. سجده همچنین باعث افزایش جریان خون
در سر شده که این امر با تغذیه این غدد باعث حفظ شادابی، زیبایی و طراوت
پوست می‌شود. سجده باعث آسودگی و آرامش در فرد شده و عصبانیت را تسکین
می‌دهد. استحکام بخشیدن و تقویت عضلات پاها و ران‌ها، کمک به نفخ معده و
روده، بهبود فتق، از خواص نشستن بعد نماز است.
روشن است که نماز فلسفه خاص خود را دارد که معراج مومن و مایه قرب به حق
است و آن را باید فقط برای خداوند تعالی خواند و نه به انگیزه فواید و
آثاری از این دست، ولی آگاهی از این دست نظرات علمی نیز می‌تواند برای برخی
از افراد مفید باشد.به عنوان مثال در تحقیقات علمی و نظریات برخی
کارشناسان علم طب و روانشناسی گفته شده؛ ثابت ماندن چشم باعث بهبود ضعف و
نواقصی مانند نزدیک بینی می‌شود و به لحاظ روانی این حالت باعث افزایش
مقاومت عصبی فرد شده و بی‌خوابی و افکار نا آرام را از انسان دور می‌کند.ایستادن
در حالت نماز باعث تقویت حالت تعادلی بدن شده و قسمت مرکزی مخچه که محل
کنترل اعمال و حرکات ارادی است را تقویت می‌کند و این عمل باعث می‌شود فرد
با صرف کمترین نیرو و انرژی به انجام صحیح حرکات بعدی بپردازد.نماز قسمت
فوقانی بدن را پرورش داده و ستون مهره‌ها را تقویت کرده و آن را در حالت
مستقیم نگاه می‌دارد.تقویت احشاء و ماهیچه‌های شکم، حفظ سلامت دستگاه گوارش
و رفع یبوست مزمن، سوء هاضمه و بی اشتهایی از دیگر خواص نماز خواندن و
رکوع در نماز است.مدت زمان خواندن ذکر رکوع نیز باعث تقویت عضلات
صورت و گردن، ساق پا و ران‌ها می‌شود و به این ترتیب به جریان خون در
قسمت‌های مختلف بدن سرعت می‌بخشد. سجده نیز ستون مهره‌های بدن را تقویت
کرده و دردهای سیاتیک را آرام می‌کند. سجده همچنین باعث افزایش جریان خون
در سر شده که این امر با تغذیه این غدد باعث حفظ شادابی، زیبایی و طراوت
پوست می‌شود. سجده باعث آسودگی و آرامش در فرد شده و عصبانیت را تسکین
می‌دهد. استحکام بخشیدن و تقویت عضلات پاها و ران‌ها، کمک به نفخ معده و
روده، بهبود فتق، از خواص نشستن بعد نماز است1".اما در ابعاد روحی و
معنوی نیز درباره این فریضه مهم و زیبای عبادی به ویژه سجده زیاد سخن گفته
شده و بر طولانی نمودن و محافظت از آن تاکید شده است.امام
صادق(علیه السلام) درباره این‌که چرا دعا کردن در سجده توصیه شده است؟ در
پاسخ به سعید بن یسار که پرسید: در حال رکوع دعا کنم یا سجود، فرمودند: "
آری، در حال سجود دعا کن؛ زیرا نزدیک‌ترین حالت بنده به خداوند حالت سجده
است. (در آن حال) برای دنیا و آخرتت به درگاه خداوند عز و جل دعا کن".پیامبر
خدا(صلی الله علیه واله)نیز درباره اثرات سجده طولانی، فرمودند: " اگر
میخواهی خداوند تو را با من محشور فرماید در پیشگاه خدای واحد قهّار سجده
طولانی کن".همچنین امام صادق(علیه السلام) در این زمینه فرمودند:
"گروهی خدمت رسول خدا(صلی الله علیه واله) آمدند و عرض کردند: ای رسول خدا،
در برابر پروردگارت بهشت را برای ما ضمانت کن. رسول خدا(صلی الله علیه
واله)فرمود: به شرط آن که شما نیز با سجدههای طولانی مرا یاری دهید".در
روایتی از امام صادق(علیه السلام) نیز اثرات سجده کردن بر تربت امام
حسین(علیه السلام) سوال شد که فرمودند: "سجده کردن بر تربت حسین
علیهالسلام حجاب‌های هفتگانه را میشکافد".امیرالمومنین
علی(علیه السلام) در حدیثی می‌فرمایند: " اگر نمازگزار میدانست که چه
هالهای از جلالتِ خدا او را فرا میگیرد، دوست نداشت که سر از سجدهاش
بر دارد".
الامام الصادق: لا ینبغی لمؤمنِ أنْ یجلسَ مجساً یُعصَی اللهُ فیه و لا یقدِرُ على تغییره.امام صادق(علیه السلام):سزاوار نیست که مومن در مجلسی بنشیند که معصیت خدا می شود و نمی تواند آن را تغییر بدهد. منبع:کافی ج 2 ص 374
۲۸
ارديبهشت
حسین کامل از ژنرال «قیس حمزه عبود» حمله به گنبدهای
مرقد امام حسین(علیه السلام) و حرم حضرت حضرت عباس(علیه السلام) را
خواستار می‌شود و صدام نیز از وی می‌خواهد که تمامی زائران این دو حرم را
مورد حمله قرار دهد و می گوید: «به گنبدهای امام حسین(علیه السلام) حمله‌ور
شوید و سرها را تکه تکه کنید».
صدام حسین در سال 1991 میلادی (1370 شمسی) به‌منظور برنامه‌ریزی برای حمله
به مرقد مطهر امام حسین(علیه السلام) در کربلا و شیعیان و زوار این مرقد،
با دو پسرش «عدی» و «قصی» و «حسین کامل»، دامادش، در قصر «السجود» عراق
تشکیل جلسه داد.عدی، پسر صدام از حسین کامل می‌خواهد که تمامی مناطق کربلا
را بدون مشورت با صدام هدف قرار دهد و زمانی که حسین کامل در این رابطه با
صدام مشورت می‌کند، دیکتاتور سابق عراق می‌گوید «به گنبدهای امام حسین(علیه
السلام) حمله‌ور شوید و سرها را تکه تکه کنید».
حسین کامل از ژنرال
«قیس حمزه عبود» حمله به گنبدهای مرقد امام حسین(علیه السلام) و حرم حضرت
حضرت عباس را خواستار می‌شود و صدام نیز از وی می‌خواهد که تمامی زائران
این دو حرم را مورد حمله قرار دهد و حتی کسانی را که در بازداشت نیروهای
امنیتی هستند، در همانجایی که بازداشت می‌شوند، اعدام کنند. حسین کامل با
یک تانک وابسته به گارد ویژه ریاست جمهوری، گنبد امام حسین(علیه السلام) را
مورد هدف قرار دهد و پس از اطمینان از انجام وظیفه، صدام را در جریان این
حمله وحشیانه قرار می‌دهد و صدام نیز به وی وعده تجلیل از سوی رژیم حاکم را
می‌دهد.
گفتنی است، حکومت بعث عراق، براى در هم کوبیدن حرکت
انقلابى شیعیان این سرزمین، در سال 1370 هجری شمسی با سلاحهای مختلف مردم
را در نجف و کربلا به خاک و خون کشید و با توپخانه، گنبد و بارگاه امام
حسین(علیهالسلام) را مورد هجوم قرار داد؛ در این هجوم ساختمان حرم
امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) و سیدالشهدا و حضرت ابوالفضل
(علیهماالسلام) و گنبد و درها و ضریح، آسیب دید.به گزارش ابنا، رهبر
انقلاب اسلامى ایران، امام خامنهاى در پی این حمله طى اطلاعیهاى ضمن
محکوم کردن تجاوزهای رژیم بعث عراق به حرمها و شهرهاى مقدس، روز پنجشنبه 8
ذى القعده 1411 قمری مصادف با دوم خرداد 1370 هجری شمسی را عزاى عمومى
اعلام کردند.
آثار حمله خمپاره ای به گنبد حرم حضرت عباس(علیه السلام)حرمت شکنی حرم حضرت عباس(علیه السلام) با ورود تانک های بعثیصحن حرم حضرت عباس(علیه السلام) در سال 1991 تخریب ورودی حرم حضرت اباالفضل(علیه السلام)تخریب "باب القبله" حرم حضرت عباس(علیه السلام) گنبد تخریب شده حرم حضرت عباس(علیه السلام) از نمایی دیگرتخریب دیوار نوشته های حرم امام حسین(علیه السلام)آثار حملات خمپاره ای به گنبد مطهر حرم امام حسین(علیه السلام)ضریح مطهر امام حسین(علیه السلام) در سال 1991تخریب ورودی تل زینبیه به دست نیروهای بعثاصابت خمپاره به گنبد حرم حضرت عباس (علیه السلام)تخریب ساعت حرم امام حسین(علیه السلام)
آثار حملات خمپاره ای به صحن داخلی حرم امام حسین(علیه السلام)
درب ورودی ضریح مطهر حرم حضرت اباالفضل(علیه السلام)
۲۸
ارديبهشت
از علایم ظهور فقط علامات حتمى مانده است
حجة
الاسلام و المسلمین آقاى حاج شیخ محمد باقر ملبوبى صاحب کتاب «الوقایع و
الحوادث» خوابى را که خود از آیت الله سید محمد گلپایگانى شنیده اند، طبق
درخواست نویسنده چنین مرقوم فرمودند:
آیت
الله سید محمد گلپایگانى فرزند عارف واصل، آیت الله العظمی سید جمال الدین
گلپایگانى فرمودند: مدتها پس از فوت مرحوم پدرم، شبى در خواب دیدم حضورشان
مشرف شدم و ایشان در اطاق مفروش به زیلو و فاقد اثاث نشسته اند. گفتم:
پدر! اگر خبرى نیست ما هم به دنبال کارمان برویم؟ وضع طلبگى در گذشته و حال
همین است که به چشم مى خورد.
فرمودند:
پسر، حرف مزن! هم اکنون ولى امر تشریف مى آورند. آنگاه پدرم از جا برخاست.
متوجه شدم محبوب کل عالم، حضرت ولى عصر علیه السلام تشریف آوردند. پس از
عرض سلام و جواب حضرت، قبل از این که من حرفى بزنم، حضرت فرمودند:
«سید
محمد! مقام پدرت این حجره ی محقر نیست، بلکه مقامش آن جاست. به محل مورد
اشاره ی دست حضرت نگاه کردم، قصرى با شکوه و ساختمانى با عظمت – که لایدرک و
لایوصف است – دیدم و خوشحال گردیدم.»
عرض کردم: یابن رسول الله! آیا وقت ظهور مبارک رسیده است تا دیدگان همه به جمال و حضورتان روشن شود؟
حضرت فرمودند:«لم تبق من العلامات الا المتحویات و ربما اوقعت فى مدة قلیلة، فعلیکم بدعاء الفرج؛» از علایم ظهور فقط علامات حتمى مانده است و شاید آنها نیز در مدتى کوتاه به وقوع بپیوندند؛ پس بر شما باد که براى فرج دعا کنید.
منبع:
1- کتاب «الوقایع و الحوادث» نوشته شیخ محمد باقر ملبوبی
2- سایت مرکز جهانی ولی عصر عج الله تعالی فرجه الشریف
3-زندگینامه و احوالات آیة الله سید جمال الدین گلپایگانی
۲۸
ارديبهشت
چقدر
مرحوم حجّت الاسلام نَیّرِ تبریزی وضع و کیفیّت موجودات را هر
یک به نوبه خود و در سعه و استعداد خود، در وقت شهادت حضرت،
خوب مجسّم نموده است؛ آنجا که گوید:
جان فدای تو که از حالتِ جانبازی تو
در طَفِ ماریه از یاد بشد شور نُشور
قُدسیان سر به گریبان به حجاب مَلکوت
حُوریان دست به گیسوی پریشان ز قُصور
گوش خَضرا همه پر غُلغُله دیو و پَری
سطح غَبْرا همه پُر ولوله وحش و طُیور
غرق دریای تحیّر ز لب خشک تو نوح
دست حسرت به دل از صبر تو أیّوب صبور
مرتضی با دل افروخته لاحَوْل کنان
مصطفی با جگر سوخته حیران و حصور
کوفیان دست به تاراج حرم کرده دراز
آهوانِ حرم از واهمه در شیون و شور
انبیا محو تماشا و ملائک مبهوت
شمر سرشار تمنّا و تو سرگرم حُضور
۲۸
ارديبهشت
پسر رسول خدا، به خدا عرض کرد:
بِسْمِ اللَهِ وَبِاللَهِ
وَعَلَی مِلَّه رَسُولِ اللَهِ. وَرَفَعَ رَأْسَهُ إلَی السَّمَآءِ
وَقَالَ: إلَهِی! إنَّکَ تَعْلَمُ أَنَّهُمْ یَقْتُلُونَ رَجُلاً
لَیْسَ عَلَی وَجْهِ الارْضِ ابْنُ نَبیٍّ غَیْرُهُ!
«به نام خدا، و به خود خدا، و بر ملّت و آئین رسول خدا (این
شهادت روزی من می‌گردد). و سرش را به طرف آسمان بلند نموده و
گفت: خدای من! تو می‌دانی که این قوم می‌کشند مردی را که در
روی زمین پسر پیغمبری جز او نیست!»
در
این حال، از کثرت زخمها و جراحات وارده، ضعف بر آن حضرت آنقدر
شدید بود که ایستاد تا بیارامد؛ که مردی سنگ بر پیشانیش زد و
خون بر صورتش جاری شد. و با لباس خود خواست تا خون را از دو
چشمش پاک کند که مرد دیگری به تیر سه شعبه قلب مبارکش را هدف
ساخت.
پسر رسول خدا، به خدا عرض کرد:
بِسْمِ اللَهِ وَبِاللَهِ
وَعَلَی مِلَّه رَسُولِ اللَهِ. وَرَفَعَ رَأْسَهُ إلَی السَّمَآءِ
وَقَالَ: إلَهِی! إنَّکَ تَعْلَمُ أَنَّهُمْ یَقْتُلُونَ رَجُلاً
لَیْسَ عَلَی وَجْهِ الارْضِ ابْنُ نَبیٍّ غَیْرُهُ!
«به نام خدا، و به خود خدا، و بر ملّت و آئین رسول خدا (این
شهادت روزی من می‌گردد). و سرش را به طرف آسمان بلند نموده و
گفت: خدای من! تو می‌دانی که این قوم می‌کشند مردی را که در
روی زمین پسر پیغمبری جز او نیست!»
دست برد و تیر را از پشت خود خارج کرد؛ و خون مانند ناودان فَوَران می‌کرد.
حضرت دست خود را زیر آن خون گرفت، و چون پُر شد به آسمان
پاشید و گفت: این حادثه که بر من نازل شده است چون در مقابل
دیدگان خداست، بسیار سهل و ناچیز است. و یک قطره از آن خون بر
زمین نریخت.
و برای بار دوّم دست خود را زیر خون گرفت؛ و چون پُر شد، با آن
سر و صورت و محاسن شریف را متلطّخ و خون آلوده نموده و گفت:
با همین حال باقی خواهم بود تا خدا و جدّم رسول خدا را دیدار
کنم.
و آنقدر خون از بدن مبارکش رفته بود که قدرت و رَمقی در تن نمانده بود. نشست بر روی زمین و با مشقّت
سر خود را بلند نگاه می‌داشت، که در این حال مالک بن بُسْر
آمده و او را دشنام داد و با شمشیر بر سر آن حضرت زد.
و بُرْنُس (یعنی کلاه بلندی که بر سر آن حضرت بود) پر از خون
شد. حضرت برنس را انداخت و روی قَلَنْسُوَه که کلاه عادی بود
عِمامه بست. و بعضی گفته‌اند: دستمالی بست. که زُرعه بن شَریک بر کتف چپ آن حضرت ضربتی وارد ساخت. و حصین بر حلقوم آن حضرت تیری زد.
و دیگری بر گردن مبارک ضربه‌ای وارد ساخت. و سِنانِ بن أنَس با
نیزه در تَرقُوه‌اش زد، و پس از آن بر سینه آن حضرت زد. و سپس
در گلوی آن حضرت تیری فرو برد؛ و صالح ابن وَهب در پهلویش تیری وارد کرد.
هِلال بن نافع می‌گوید: من در نزدیکی حسین ایستاده بودم که
او جان می‌داد؛ سوگند به خدا که من در تمام مدّت عمرم، هیچ
کشته‌ای ندیدم که تمام پیکرش بخون خود آلوده باشد و چون حسین
صورتش نیکو و چهره‌اش نورانی باشد. به خدا سوگند لَمَعات نور
چهره او مرا از تفکّر در کشتن او باز می‌داشت!
و در آن حالت‌های سخت و شدّت، چشمان خود را به آسمان بلند
نموده، و در دعا به درگاه حضرت ربّ ذوالجلال عرض می‌کرد:
صَبْرًا عَلَی قَضَآئِکَ یَا رَبِّ! لَا إلَهَ سِوَاکَ، یَا غِیَاثَ الْمُسْتَغِیثِینَ!
«شکیبا هستم بر تقدیرات و بر فرمان جاری تو ای پروردگار من! معبودی جز تو نیست، ای پناه پناه‌آورندگان!»
از حضرت امام محمّد باقر علیه السّلام روایت است که اسب آن حضرت با صدای بلند شیهه می‌کشید، و پیشانی خود را به خون حضرت آلوده می‌نمود؛ و می‌بوئید؛ و می‌گفت:
الظَّلِیمَه! الظَّلِیمَه! مِنْ أُمَّه قَتَلَتِ ابْنَ بِنْتِ نَبِیِّهَا.
«فریاد رس! فریاد رس! از امّتی که پسر دختر پیغمبر خود را کشتند.» و متوجّه خیام حَرَم شد.
اُمّ کلثوم ندا در داد:
وَا مُحَمَّدَاهْ، وَا أَبَتَاهْ، وَا عَلِیَّاهْ، وَا جَعْفَرَاهْ، وَا حَمْزَتَاهْ!
این حسین است که در بیابان خشک کربلا بر روی زمین افتاده است.
زینب ندا در داد:
وَا أخَاهْ، وَا
سَیِّدَاهْ، وَا أَهْلَ بَیْتَاهْ! لَیْتَ السَّمَآءَ أَطْبَقَتْ عَلی
الارْضِ، وَلَیْتَ الْجِبَالَ تَدَکْدَکَتْ عَلَی السَّهْلِ.
«ای کاش آسمان بر زمین می‌چسبید، و ای کاش کوه‌ها خُرد می‌شد و بیابانها را پر می‌کرد.»
و
به نزد برادرش آمد، و دید که عمر بن سعد با جمعی از یارانش به
حضرت نزدیک شده‌اند؛ و برادرش حسین در حال جان دادن است.
فَصَاحَتْ:ای عُمَرُ! أَ یُقْتَلُ أَبُو عَبْدِ اللَهِ وَأَنْتَ تَنْظُرُ إلَیْهِ؟
«فریاد برداشت: ای عمر بن سعد!ای أباعبدالله را می‌کشند و تو به او نگاه می‌کنی؟»
عمر صورت خود را برگردانید و اشکهایش بر روی ریشش جاری بود.
زینب فریاد برداشت:
وَیْحَکُمْ! أَمَا فِیکُمْ مُسْلِمٌ؟!
«ای وای بر شما!ای در بین شما یک نفر مسلمان نیست؟!»
هیچکس جواب او را نداد. عمر بن سعد فریاد زد: پیاده شوید و حسین را راحت کنید!
شمر مبادرت کرد، و با پایش به آن حضرت زد، و روی سینه‌اش نشست. و با شمشیر دوازده ضربه بر آن حضرت زد. و محاسن مقدّسش را گرفت، و سر مقدّسش را جدا کرد.
۲۸
ارديبهشت
پروژه بازسازی حرم امامین عسکریین علیهم السلام ،با سرعت بالایی در حال
انجام است و مهم ترین بخش این باسازی ، ساخت گنبد طلا کاری شده است که به
گفته مسئولان مربوطه بزودی ، عملیات ساخت و طلاکاری گنبد به پایان می رسد
و در نیمه شعبان سال جاری این گنبد نورانی پرده برداری می شود .شایان ذکر
است حرم مطهر امامین عسکریین دو مرتبه مورد ، حمله مزدوران وهابیت و سنی
های افراطی قرار گرفته است
السلام علیک یا علی بن محمد ایها الهادی النقی یابن رسول الله صلی الله علیه وآله
۲۶
ارديبهشت
بیانات حضرت آیت الـله طهرانی در رابطه با خصوصیات لیلة الرغائب
دانلود
۲۶
ارديبهشت
آیه 2 از سوره «انعام» در این زمینه سخن می‌گوید که در ادامه به متن، ترجمه و مفاهیمی در این زمینه پرداخته می‌شود:متن آیه:«هُوَ الَّذِی خَلَقَکُمْ مِنْ طِینٍ ثُمَّ قَضَیٰ أَجَلًا وَ أَجَلٌ مُسَمًّی عِنْدَهُ ثُمَّ أَنْتُمْ تَمْتَرُونَ»ترجمه آیه:"او
کسی است که شما را از گل آفرید، پس از آن اجلی را (برای زندگی شما در
دنیا) قرار دارد و اجلی معین (که مربوط به آخرت یا غیرقابل تغییر در
دنیاست) نزد اوست. پس (با وجود این) شما شک و شبهه می‌کنید؟"مفاهیم مرتبط با این آیه:خداوند
برای عمر انسان دو نوع زمان‌بندی قرار داده؛ یکی حتمی که اگر همه
مراقبت‌ها هم به عمل آید، عمر (مانند نفت چراغ) تمام می‌شود و دیگری غیر
حتمی که مربوط به کردار خودمان است، مثل چراغی که نفت دارد، ولی آن را در
معرض طوفان قرار دهیم.امام باقر(علیه السلام) در مورد «أجلاً و أجلُ» فرمودند:آنها دو اجل هستند: یکی محتوم و قطعی و دیگری موقوف (یعنی مشروط و معلق). (کافی، ج1،ص147)به
نقل ابن عباس، خداوند برای انسان دو اجل قرار داده؛ یکی از تولد تا مرگ،
دیگری از مرگ تا قیامت، انسان با اعمال خود، گاهی از یکی می‌کاهد و به
دیگری می‌افزاید. پس پایان اجل هیچکس قابل تغییر نیست.
۲۵
ارديبهشت
شهادت ابن سکیت یعقوب بن اسحاق معروف به ابن سکیت از بزرگان امامیه در
شب دو شنبه 5 رجب سال244هجری به دستور متوکل عباسی به خاطر تشیع به شهادت
رسید و در سامرا دفن شد درحالی که از سن او 58 سال می گذشت.متوکل عباسی
ابن سکیت را ملزم نموده بود که تادیب دو فرزندش معتزو موید را عهده دار
شود. یک روز به او گفت: آیا دو فرزند من نزد تو محبوب ترند یا امام
حسن(علیه السلام) و امام حسین (علیه السلام) ؟ ابن سکیت گفت: به خدا قسم
قنبرخادم حضرت امیرالمومنین (علیه السلام) علی بهتراست از تو و از دو
فرزندت. متوکل دستور داد زبان او را از پشت سرخارج نمایند و با این جنایت
او به شهادت رسید. بعضی گفته اند ضرباتی به شکم آن بزرگوار وارد کردند تا
شهید شد.(1)منابع:سفینة البحار: ج 2 ص 676. تاریخ الخلفا: ص 139.
۲۵
ارديبهشت