چقدر مرحوم‌ حجّت الاسلام‌ نَیّرِ تبریزی‌ وضع‌ و کیفیّت‌ موجودات‌ را هر یک‌ به‌ نوبه‌ خود و در سعه‌ و استعداد خود، در وقت‌ شهادت‌ حضرت‌، خوب‌ مجسّم‌ نموده‌ است‌؛ آنجا که‌ گوید: جان‌ فدای‌ تو که‌ از حالتِ جانبازی‌ تو در طَفِ ماریه‌ از یاد بشد شور نُشور قُدسیان‌ سر به‌ گریبان‌ به‌ حجاب‌ مَلکوت حُوریان‌ دست‌ به‌ گیسوی‌ پریشان‌ ز قُصور گوش‌ خَضرا همه‌ پر غُلغُله‌ دیو و پَری سطح‌ غَبْرا همه‌ پُر ولوله‌ وحش‌ و طُیور غرق‌ دریای‌ تحیّر ز لب‌ خشک‌ تو نوح دست‌ حسرت‌ به‌ دل‌ از صبر تو أیّوب‌ صبور مرتضی‌ با دل‌ افروخته‌ لاحَوْل‌ کنان مصطفی‌ با جگر سوخته‌ حیران‌ و حصور کوفیان‌ دست‌ به‌ تاراج‌ حرم‌ کرده‌ دراز آهوانِ حرم‌ از واهمه‌ در شیون‌ و شور انبیا محو تماشا و ملائک‌ مبهوت‌ شمر سرشار تمنّا و تو سرگرم‌ حُضور