و در آخر خطبه‌ای که درباره ترک امر به معروف و نهی از منکر، و
قیام ظَلَمه و حکّام جائر ایراد نموده‌اند، و مفصّلاً از
محرومیّت مظلومان و تفرّق از حقّ بیان می‌فرمایند، و در ضمن اینکه گوشزد می‌کنند که:
مَجَارِی
الامُورِ وَالاحْکَامِ عَلَی أَیْدِی الْعُلَمَآءِ بِاللَهِ، الامَنَاءِ
عَلَی حَلَالِهِ وَحَرَامِهِ؛
چنین می‌گویند که:
اللَهُمَّ إنَّکَ تَعْلَمُ أَنَّهُ لَمْ یَکُنْ مَا کَانَ
مِنَّا تَنَافُسًا فِی سُلْطَانٍ، وَلَا الْتِمَاسًا مِنْ فُضُولِ
الْحُطَامِ؛ وَلَکِنْ لِنَرَی الْمَعَالِمَ مِنْ دِینِکَ، وَنُظْهِرَ
الإصْلَاحَ فِی بِلَادِکَ، وَیَأْمَنَ الْمَظْلُومُونَ مِنْ
عِبَادِکَ، وَیُعْمَلَ بِفَرَآئِضِکَ وَسُنَنِکَ وَأَحْکَامِکَ.
فَإنْ لَمْ تَنْصُرُونَ2 وَتُنْصِفُونَا قَوِیَ الظَّلَمَه عَلَیْکُمْ، وَعَمِلُوا فِی
إطْفَآءِ نُورِ نَبِیِّکُمْ؛ وَحَسْبُنَا اللهُ، وَعَلَیْهِ
تَوَکَّلْنَا، وَإلَیْهِ أَنَبْنَا، وَإلَیْهِ الْمَصِیرُ.
3
«بار پروردگارا! حقّاً تو می‌دانی که آنچه از ما تحقّق یافته
(از میل به قیام و اقدام و امر به معروف و نهی از منکر و نصرت
مظلومان و سرکوبی ظالمان) بجهت میل و رغبت رسیدن به سلطنت و
قدرت مفاخرت‌انگیز و مبارات آمیز نبوده است؛ و نه از جهت
درخواست زیادیهای اموال و حُطام دنیا!
بلکه به علّت آنست که نشانه‌ها و علامت‌های دین تو را ببینیم، و در بلاد و شهرهای تو صَلاح و اصلاح ظاهر
سازیم؛ و تا اینکه ستمدیدگان از بندگانت در امن و امان بسر
برند، و به واجباتِ تو و سنّت‌های تو و احکام تو رفتار گردد.
پس‌‌هان ای مردم! اگر شما ما را یاری ندهید و از درِ انصاف با
ما در نیائید؛ این حاکمان جائر و ستمکار بر شما چیره می‌گردند، و
قوای خود را علیه شما بکار می‌بندند، و در خاموش نمودن نور
پیغمبرتان می‌کوشند.
و خدا برای ما کافی است، و بر او توکّل می‌نمائیم، و به سوی او باز می‌گردیم، و به سوی اوست همه بازگشت‌ها.»
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.