الله شناسی جلد1

تفسیر آیه نور.خدا را می‌توان‌ دید.خداوند عاشق‌ ماسوی‌، و ماسوی‌ عاشق‌ اوست.امکان‌ دیدار و لقاء خداوند برای‌ مؤمنین‌ خوش‌ کردار.خداوند همه‌ جا هست‌؛ چشم‌ بگشا و ببین‌! و…

معرفی نویسنده کتاب:علامه سید محمد حسین طهرانی سید محمد حسین حسینی طهرانی در سال ۱۳۰۵ شمسی دیده به جهان گشود. وی که از کودکی نبوغ و استعداد عجیبی داشت،دوران تحصیل متوسط زمانه ی خود را با اخذ مدرک مهندسی فنی و به عنوان دانشجوی ممتاز درهنرستان صنعتی تهران به پایان رساند. اما از آنجا که خلا معنوی ای در خود حس می کرد در جستجوی معارف الهی راهی قم شد. در آنجا محضر کسی را درک کرد که خود می گوید اگر او را نمی دیدم «خسر الدنیا و الآخره» این شخص کسی نبود جز علامه سید محمد حسین طباطبایی! و این بزرگوار آنچنان در تربیت شاگرد کوشید که از مریدان و صاحبان سرّ او گشت. پس از چند سال تصمیم گرفت به نجف برود و حوزه ی آنجا را نیز تجربه کند،در نجف علاوه بر اینکه در دروس متداول فقه خود مشار بالبنان بود،در وادی معرفت به شاگردی کسی در آمد که سید علی قاضی،عارف بزرگ شیعه او را وصی خود ساخته بود،از همان طریق علامه طهرانی به کسی وصل شد که تا آخر عمر مدیون و مرید او شد به نام سید هاشم حداد…(برای دانستن در مورد این شخصیت یگانه به کتاب روح مجرد مراجعه کنید) او پس از سال ها تحقیق و سیر و سلوک در وادی عرفان و فلسفه کتاب های زیادی نوشت،که از مهمترین آنها کتابی است در ۳ جلد به نام الله شناسی. در حقیقت این کتاب کم نظیر دائره المعارفی است از تفسیر و کلام و مطالب ذوقی حکمت و عرفان. و تمامی هنر این بزرگمرد آن بود که سعی می کرد مطالب عمیق را نیز ساده بنویسد،تا جوانان را نیز به کار آید،و حاصلش اثری است ماندنی در عقاید شیعه از زبان یک عارف و حکیم و مفسر معاصر،رضوان خدا از آن او باد!

قیمت: 7200 تومان

خرید اینترنتی کتاب

حضرت أبوالفضل علیه السلام کعبه أولیاء

بسم الله الرحمن الرحیم

انسان با مطالعه در احوال علما و قصص مذکوره از ایشان، پس از تدبّر و تدقیق به این مطلب می‌رسد که تا وقتی‌که در راه و مسیر او قدم نزند و سرّ و سویدای خود را خالص نگرداند؛ هر قدر هم که در راه کسب علوم و فضائل سرآمد دوران باشد، فعل او خام و حرکت او بی‌ثمر خواهد بود. شاهد ما چند حکایت آموزنده از دیدگاه علما نسبت به حضرت ابوالفضائل عباس بن علی بن ابی‌طالب می‌باشد. امید آنکه همه بر سر خوان فضل و کرم او متنعّم باشیم.

1) حضرت أباالفضل العباس علیه‏السّلام را شاگردان [مرحوم قاضی] کعبه أولیاء مى گفتند. توضیح آنکه: مرحوم قاضى پس از سیر مدارج، و معارج، و التزام به سلوک، و مجاهده نفس، و واردات قلبیّه و کشف بعضى از حجابهاى نورانى، چندین سال گذشته بود و هنوز وَحْدت حضرت حقّ تعالى تجلّى ننموده، و یگانگى و توحید وى در همه عوالم در پس پرده خفا باقى بود؛ و مرحوم قاضى به هر عملى که متوسّل میشد؛ این حجاب گشوده نمى شد. تا هنگامیکه ایشان از نجف به کربلا براى زیارت تشرّف پیدا کرده؛ و پس از عبور از خیابان عباسیّه (خیابان شمالى صحن مطّهر) و عبور از در صحن، در آن دالانیکه میان در صحن، و خود صحن است و نسبتاً قدرى طویل است؛ شخص دیوانه‏اى به ایشان میگوید: أبوالفضل کعبه أولیاء است. مرحوم قاضى همین که وارد رواق مطّهر مى‏شود در وقت دخول در حرم، حال توحید به او دست مى‏دهد؛ و تا ده دقیقه باقى مى ماند؛ و سپس که به حرم حضرت سیّدالشهداء علیه‏السّلام مشرّف مى گردد در حالیکه دستهاى خود را به ضریح مقدّس گذاشته بود؛ آن حال قدرى قویتر دست میدهد؛ و مدّت یک ساعت باقى میماند. دیگر از آن به بعد مرّتباً و متناوباً و سپس متوالیاً حالت توحید براى ایشان بوده است. [1]